مهمانان شهر اگر تنبلی نمیکنند، هنر نکردهاند...
اوصاف مهمانان شهر خدا
مهمانان شهر اگر تنبلی نمیکنند، هنر نکردهاند، چون سبکبالند، و اگر بیکار نمیمانند کار فوق العادهای نکردهاند، چون هیچ وقت خسته نمیشوند. اگر دقت در اعمال دارند، به این دلیل است که کار دیگری در دیده ندارند، و اگر رقّت در احوال دارند، به این دلیل است که بار دیگری در دل ندارند. اگر خوبی فردا را میبینند، چون امروز را ندیده گرفتهاند و اگر بدی دیروز را میبینند، چون فردا را دیدهاند.
اگر پرواز میکنند، چون زمین گنجایش آنان را ندارد و اگر به فکر عروجند چون پرواز را دوست دارند. اگر خاکیاند، چون جا در افلاک دارند و از چند صباح خاکنشینی ملال ندارند و اگر دیدههایشان بارانی است، چون دلهایشان بهاری است و ابرها از اقیانوس حزن زیبای طوفانیشان برآمده است. خلاصه هیچ هنری نکردهاند اگر خیلی خوبند، ولی زیبا و ستودنیاند.
طوری عبادت و طاعت میکنند که گویی تاکنون همۀ عمر را به بطالت گذراندهاند و اکنون میخواهند گذشته را جبران کنند، و به قدری از معصیت میترسند که انگار این آخرین گناهی است که اگر انجام دهند دیگر عاقبت به خیر نخواهند شد و روی سعادت را هم نخواهند دید. در دفترچههای حساب خود فقط آمار گناهانشان را مینویسند و وقت خود را برای یادداشت کارهای خوبشان تلف نمیکنند.
منبع:کتاب «شهر خدا؛ رمضان و رازهای روزهداری» اثر حجت الاسلام پناهیان