✿حوزه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها).مهران✿

رژیم غذایی و فضائل اخلاقی

نظام عالم، نظام سبب و مسبب است. براین اساس در نظام هستی، هر کاری اثری ویژه بر جای می گذارد؛ هرچند در مواردی این اثرگذاری دیدنی نباشد. یکی از این موارد، تأثیر لقمه حرام بر وجود انسان است. در ظاهر غذای حلال و حرام فرقی نیست، ولی لقمه حرام تأثیری جدی بر جان و اخلاق آدمی دارد که کشف آن از محدوده علوم ظاهری بشر خارج است. از این رو، وظیفه ادیان الهی، بیان همین امور باطنی است که در دسترس بشر نیست. در روایات، لقمه حرام یکی از عوامل اصلی سقوط انسان مطرح شده است. امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
«أصلُ علامات الهوی أکلُ الحرام و الغفلةُ عن الفرائض و الاستهانةُ بالسُنن و الخوض فی الملاهی؛ ریشه اصلی سقوط، خوردن حرام، غفلت از انجام واجبات، سبک شمردن مستحبات و فرورفتن در ملاهی(‌کارهای لغو و بی فایده )‌است».

براین اساس، عالمان اخلاق گفته اند:
« خوردن حرام، بزرگ ترین حجاب بنده از نیل به درجه نیکان( ابرار)و نیرومندترین مانع او در وصول به عالم انوار است. حرام خواری، موجب تاریکی و تیرگی خانه دل، خباثت، غفلت و علت بزرگ خسران، هلاکت نفس و قوی ترین سبب گمراهی و خباثت آن است.
مال حرام، عهد خداوند و مقام انسانی را به فراموشی می سپارد و آدمی را در پرتگاه های گمراهی و هلاکت می افکند. دلی که از حرام پرورده شده، کجا و استعداد و قابلیت برای دریافت فیض های عالم قدس کجا؟ چگونه پرتو نور عالم بالا به دلی تابد که غذای حرام، آن را تاریک ساخته؟ و چگونه پاکی و صفا برای نفسی حاصل شود که کثافات مال شبهه ناک، آن را آلوده و چرکین کرده؟ به همین سبب، امینان وحی و پیامبران الهی و اصحاب و حاملان شرع،‌ به شدت از آن برحذر داشته و منع کرده اند».
خوردن غذای حرام، فرد را به سوی سنگدلی می کشاند؛ به گونه ای که قلب کارایی خود را از دست می دهد، تا جایی که از ادراک و پذیرش حق گریزان می شود، نه گوش جان او شنوای سخن حق است و نه چشم دل او بینای چهره حق؛ همان گونه که امام حسین (علیه السلام) سبب روگردانی کوفیان و لشکریان اموی را از شنیدن ندای آن حضرت، پر شدن شکم های آنان از غذای حرام اعلام می کند.

منبع:سراج اندیشه