✿حوزه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها).مهران✿

این روزها حسینیه ها شلوغ است!همه می آیند،همه جور آدمهایی،حتی آنها که نماز نمی خوانند،حتی بی حجابها،حتی…و حتی…. رازش را نمی دانم چیست!اما یک چیز را میدانم این شور حسینی است که همه را به حسینیه ها می کشاند،همه جور آدمهایی،حتی آنها که….بس است،ما را چه به حساب و کتاب حسینیان!

اما یک سئوال!یا بهتر بگویم یک ابهام برایم مانده است:درست است که عاشورا که می شود همه می آیند،همه جور آدمهایی،حتی آنها که…..یا بهتر بگویم این روزها تازه واردها را نیزسیاه پوش حسین (ع) می بینی! اما بهتر نیست اول سری به حسینیه دلمان بزنیم که چه خبر است!شعور حسینی در آن جای دارد؟!یا فقط شور حسینی است؟! حسین(ع) نه فقط خود که اهل بیتش را،دارو ندارش را گذاشت و رفت،حسین(ع) ایثار نمود از آنچه دوست داشت، از هر آنچه دوست داشتنی بود،فرزند،برادر،هفتادودویار و…اینها فقط چیزهایی بود که دیدنی بود و قابل نام بردن،ولی بهتر است بگویم:حسین(ع) از هرآنچه غیر محبوب دل کند و لبیک حق را ندا گفت.

اما ما اکنون چه حرفی برای گفتن داریم؟ چند بار گذشتیم از آنچه دوست داشتیم؟ چندبار …..؟ و چند بار….؟ بهتر نیست برای یکبار هم که شده سری به حسینیه دلمان بزنیم و سراغی از آن بگیریم؟و یک شب را از خیر حسینیه محل بگذریم؟! بنگریم که آیا دلمان نیز حسینی است؟ یا نه فقط پایمان حسینی است و در به در حسینیه ها!

پ.ن: شور حسینی کافی نیست دوست عزیز،باید به دنبال شعور حسینی باشیم.